Όμηρος Αβραμίδης
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Ημερολόγιο του ήρωα Φοίβου Πελεκάνου
Αγαπητό ημερολόγιο,
Νιώθω συντετριμμένος μετά από τις τελευταίες αποκαλύψεις. Διαλύθηκε όλος ο κόσμος μου σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Εγώ και η Αυγή είμαστε αδέλφια! Δεν μπορώ να το πιστέψω. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι αναγκασμένος να μείνω μακριά από τον έρωτα της ζωής μου, επειδή μας συνδέει οικογενειακός δεσμός. Ο δεσμός που θέλω να έχω εγώ μαζί της δεν είναι οικογενειακός, και τα συναισθήματά μου είναι κάθε άλλο παρά αδελφικά.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα τον λόγο που επέμενε η μητέρα μου να χωρίσω με την Αυγή. Τώρα όμως εξηγούνται όλα. Αχ, μακάρι όλο αυτό να ήταν ένα κακόγουστο αστείο. Να ήταν ένα όνειρο, ώστε, όταν ξυπνούσα, όλα να ήταν διαφορετικά.
Πώς θα μπορέσω να μείνω μακριά της; Μου είναι αδύνατον. Πρέπει όμως να προσπαθήσω· είμαστε αδέλφια και θα ήταν καταστροφικό να υποκύψω στα συναισθήματά μου. Πρέπει να την ξεχάσω… πώς όμως να βγάλω από το μυαλό μου όλα όσα περάσαμε μαζί;
Πιστεύω πως μόνο κάνοντας μια καινούρια σχέση θα μπορέσω να την ξεχάσω. Ίσως δοκιμάσω με την κοπέλα από το μπαρ, την Αννίτα. Μπορεί, αν νιώσω τα ίδια δυνατά συναισθήματα που αισθάνομαι για την Αυγή, να την ξεπεράσω. Δεν ξέρω αν πετύχει, όμως θα ξέρω πως προσπάθησα…
Φωτεινή Κοκονάκη, τμήμα Β2
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Ημερολόγιο του ήρωα Φοίβου Πελεκάνου
Αγαπητό ημερολόγιο,
Νιώθω συντετριμμένος μετά από τις τελευταίες αποκαλύψεις. Διαλύθηκε όλος ο κόσμος μου σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Εγώ και η Αυγή είμαστε αδέλφια! Δεν μπορώ να το πιστέψω. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι αναγκασμένος να μείνω μακριά από τον έρωτα της ζωής μου, επειδή μας συνδέει οικογενειακός δεσμός. Ο δεσμός που θέλω να έχω εγώ μαζί της δεν είναι οικογενειακός, και τα συναισθήματά μου είναι κάθε άλλο παρά αδελφικά.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα τον λόγο που επέμενε η μητέρα μου να χωρίσω με την Αυγή. Τώρα όμως εξηγούνται όλα. Αχ, μακάρι όλο αυτό να ήταν ένα κακόγουστο αστείο. Να ήταν ένα όνειρο, ώστε, όταν ξυπνούσα, όλα να ήταν διαφορετικά.
Πώς θα μπορέσω να μείνω μακριά της; Μου είναι αδύνατον. Πρέπει όμως να προσπαθήσω· είμαστε αδέλφια και θα ήταν καταστροφικό να υποκύψω στα συναισθήματά μου. Πρέπει να την ξεχάσω… πώς όμως να βγάλω από το μυαλό μου όλα όσα περάσαμε μαζί;
Πιστεύω πως μόνο κάνοντας μια καινούρια σχέση θα μπορέσω να την ξεχάσω. Ίσως δοκιμάσω με την κοπέλα από το μπαρ, την Αννίτα. Μπορεί, αν νιώσω τα ίδια δυνατά συναισθήματα που αισθάνομαι για την Αυγή, να την ξεπεράσω. Δεν ξέρω αν πετύχει, όμως θα ξέρω πως προσπάθησα…
Φωτεινή Κοκονάκη, τμήμα Β2
Ημερολόγιο του ήρωα Αλέκου
Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974
Αγαπητό ημερολόγιο
Πριν από λίγες ώρες εισέβαλαν στην Κύπρο οι Τούρκοι, οι οποίοι σκοτώνουν, βιάζουν, λεηλατούν, χωρίς να νοιάζονται για το κακό που προκαλούν. Μέσα σε λίγες ώρες άλλαξε η ζωή μου ολόκληρη. Είναι εκπληκτικό το πώς μπορεί να αλλάξει η ζωή σου μέσα σε μια ημέρα, σε μια στιγμή. Νιώθω μια βαθιά θλίψη να με πλακώνει στο στήθος, αλλά και μια, ολοένα και αυξανόμενη, οργή απέναντι στους Τούρκους, για ό,τι έκαναν στην οικογένειά μου. Μπήκαν σαν σίφουνας στο σπίτι μου και κατέστρεψαν τα πάντα. Μου διέλυσαν τη ζωή. Πρέπει όμως να συνεχίσω. Πρέπει να βρω τον στρατό μας και να ζητήσω όπλα. Να βγω στον αγώνα και να αποδώσω δικαιοσύνη. Να πάρω το αίμα μου πίσω! Δεν θα σταματήσω να πολεμώ, μέχρι να πέσει και τελευταίος Τούρκος στρατιώτης. Θέλω να πληρώσουν για ό,τι μου έκαναν!
Θεέ μου, αν μ’ ακούς, σε παρακαλώ, κάνε να πάνε όλα καλά. Να ελευθερωθούμε σύντομα απ’ τους εχθρούς και να προσπαθήσουμε, μαζεύοντας τα κομμάτια μας, να ζήσουμε όσο μας απομένει.
Φωτεινή Κοκονάκη, τμήμα Β2 Λυκείου Ν.Περάμου Καβάλας
Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974
Αγαπητό ημερολόγιο
Πριν από λίγες ώρες εισέβαλαν στην Κύπρο οι Τούρκοι, οι οποίοι σκοτώνουν, βιάζουν, λεηλατούν, χωρίς να νοιάζονται για το κακό που προκαλούν. Μέσα σε λίγες ώρες άλλαξε η ζωή μου ολόκληρη. Είναι εκπληκτικό το πώς μπορεί να αλλάξει η ζωή σου μέσα σε μια ημέρα, σε μια στιγμή. Νιώθω μια βαθιά θλίψη να με πλακώνει στο στήθος, αλλά και μια, ολοένα και αυξανόμενη, οργή απέναντι στους Τούρκους, για ό,τι έκαναν στην οικογένειά μου. Μπήκαν σαν σίφουνας στο σπίτι μου και κατέστρεψαν τα πάντα. Μου διέλυσαν τη ζωή. Πρέπει όμως να συνεχίσω. Πρέπει να βρω τον στρατό μας και να ζητήσω όπλα. Να βγω στον αγώνα και να αποδώσω δικαιοσύνη. Να πάρω το αίμα μου πίσω! Δεν θα σταματήσω να πολεμώ, μέχρι να πέσει και τελευταίος Τούρκος στρατιώτης. Θέλω να πληρώσουν για ό,τι μου έκαναν!
Θεέ μου, αν μ’ ακούς, σε παρακαλώ, κάνε να πάνε όλα καλά. Να ελευθερωθούμε σύντομα απ’ τους εχθρούς και να προσπαθήσουμε, μαζεύοντας τα κομμάτια μας, να ζήσουμε όσο μας απομένει.
Φωτεινή Κοκονάκη, τμήμα Β2 Λυκείου Ν.Περάμου Καβάλας